ΧΩΡΙΣ ΠΑΝΙΚΟ – ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Της Δήμητρας Χρυσοπούλου

Η Βρετανία μόλις το 1973 ,μετά το θάνατο του Ντε Γκωλ και μετά από τρίτο αίτημα ένταξης στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα έγινε δεκτή στην νυν Ευρωπαϊκή Ένωση . Η απόρριψη των αιτημάτων είχε σχέση με το γεγονός ότι υπήρχαν επιφυλάξεις κατά πόσο η Βρετανία θα μπορούσε να δεσμευτεί στους θεμελιώδεις σκοπούς της Συνθήκης της Ρώμης. Δύο αιτήματα είχαν απορριφθεί πριν την ένταξή της το 1973.
Το 1961 το αίτημά της να γίνει μέλος της ΕΕ απορρίφθηκε από το Γάλλο Πρόεδρο Ντε Γκωλ γιατί θεωρούσε ότι η Βρετανία θα ήταν ο Δούρειος Ίππος και θα δημιουργούσε προβλήματα στην τότε ΕΟΚ και το 1963 επίσης.
Η Ιστορία της ΕΕ ξεκίνησε το 1950 με την διακήρυξη του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν στις 9 Μαϊου 1950 , που πρότεινε τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας, τα μέλη της οποίας θα διαχειρίζονταν από κοινού την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα (πρώτες ύλες κατασκευής όπλων που αιματοκύλισαν την Ευρώπη στους δύο μεγάλους Παγκόσμιους πολέμους). Την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) υπέγραφαν ως ιδρυτικά μέλη: η Γαλλία , η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο
Ακολουθούν οι δύο Συνθήκες το 1957 γνωστές ως Συνθήκη της Ρώμης: ήτοι της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) και της ΕΥΡΑΤΟΜ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας )
Οι ψευδαισθήσεις της Μ. Βρετανίας ως μεγάλη Αυτοκρατορία Αποικιοκρατική πέθαναν στο Σουέζ κατά τη μεγάλη κρίση και μετά στράφηκε προς την Ευρώπη ως λύση.
Η κρίση του Σουέζ έκανε τη συντριπτική πλειοψηφία του Βρετανικού κατεστημένου να αναγνωρίσει, συνειδητοποιήσει και αποδεχθεί ότι : το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έπρεπε ποτέ να ξαναβρεθεί στη λάθος πλευρά διαφωνώντας με την Ουάσινγκτον. Αυτό δεν σήμαινε ότι οι δύο χώρες θα συμφωνούσαν πάντα , αλλά στο εξής οι βρετανικές κυβερνήσεις , όποιοι κι αν ήταν οι δισταγμοί τους , όσο αμφίθυμα κι αν αισθάνονταν για συγκεκριμένες ενέργειες των Η.Π.Α. , θα ακολουθούσαν πιστά τις θέσεις των ΗΠΑ. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα επηρέαζαν τις αμερικανικές επιλογές και θα διασφάλιζαν την αμερικανική υποστήριξη για τα βρετανικά συμφέροντα, όταν θα χρειαζόταν. Αυτή η στρατηγική ευθυγράμμιση θα είχε σημαντικές συνέπειες για τη Βρετανία και την Ευρώπη.
Επανερχόμενοι στο σήμερα τονίζεται: ανεξάρτητα από το ερώτημα του ποια Ευρώπη θέλουμε , που θα πρέπει να είναι συνεχές και ευθυγραμμισμένο με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης , το μεγαλύτερο πρόβλημα και κίνδυνος με το οποίο ήδη έρχεται αντιμέτωπη η Ευρώπη είναι ο Εθνικισμός και ο Εθνικιστικός Λόγος από αριστερά (ευρωσκεπτικιστές) και από δεξιά (τύπου Μαρί Λεπέν) γιατί ο Εθνικισμός τοποθετείται πέρα από την αριστερή ή δεξιά πλευρά του Ιδεολογικού φάσματος. Αφού η έμφαση που δίνει στην ισότητα των πολιτών τον κατατάσσει στην αριστερή πλευρά και το γεγονός ότι δημιουργεί κάθετη αλληλεγγύη και αφήνει απ’ έξω τους αλλοεθνείς τον τοποθετεί στα δεξιά του πολιτικού φάσματος.
Σκιαγραφώντας τον ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ επισημαίνονται επίσης τα παρακάτω:
Ο Εθνικισμός χαρακτηρίζεται από την αρχέγονη πίστη και αλληλεγγύη που θεμελιώνεται στην κοινή καταγωγή.
Είναι συναίσθημα (Gellner ) και το Εθνικιστικό συναίσθημα είναι η αίσθηση του θυμού που δημιουργείται από την παραβίαση αυτής της αρχής ή η αίσθηση της ικανοποίησης που δημιουργείται από την εφαρμογή της.»
Οι Εθνοτικές ταυτότητες: ανθίζουν σε ρευστές περιόδους ,αλλαγών συνόρων και ανταγωνισμού ενώ πολλοί Κοινωνιολόγοι συμφωνούν ότι ο Εθνικισμός δημιουργήθηκε ως μία αντίδραση στην εκβιομηχάνιση & το ξερίζωμα παραδοσιακών κοινοτήτων.
Καρδιά του Εθνικισμού: η πίστη στη διαχρονική ύπαρξη μιας βιολογικής –πολιτισμικής κοινότητας , που πρέπει να επιζήσει εις τους αιώνας ενώ πολλοί Κοινωνιολόγοι τον κατατάσσουν στη θρησκεία.
Τα μέτρα λοιπόν που θα ληφθούν για να διασφαλιστούν οι αρχές της Ε.Ε ως χώρος της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και Ασφάλειας για τους πολίτες και τους Λαούς της , δεν θα πρέπει να είναι τύπου «ασπιρίνη» , αλλά ουσιαστικά. Η μάχη για τα Δημοκρατικά ιδεώδη θα πρέπει να είναι με πίστη σε ένα κόσμο Ελευθερίας , Ασφάλειας και Δικαιοσύνης .